ما! برگ های خسته ی پاییز بعد تو
مائیم و لشکری که ندارد سپاهبان
مائیم و دشمنی که چو چنگیز بعد تو
از خانقاه مولوی تا کوه پایه ها
دیدیم در عزا همه لبریز بعد تو
ای راد مرد قله ی پامیر و هندوکش!
ما خسته از جهان دلاویز بعد تو
دنیا بزرگ بود به پهنای دیده هات
دنیای ما خلاصه به دهلیز بعد تو
مسرور! با تو دفن نمودیم خویش را
از عشق و زندگی همه پرهیز بعد تو
دیگر توان گریه برایم نمانده ست
حتی قلم شکسته روی میز بعد تو
شاعر: مختار وفایی/1390/7/30 مزارشریف
