مسرور! با تو دفن نمودیم خویش را

مائیم و موج های غم انگیز بعد تو 

ما! برگ های خسته ی پاییز بعد تو

مائیم و لشکری که ندارد سپاهبان

مائیم و دشمنی که چو چنگیز بعد تو

از خانقاه مولوی تا کوه پایه ها

دیدیم در عزا همه لبریز بعد تو

ای راد مرد قله ی پامیر و هندوکش!

ما خسته از جهان دلاویز بعد تو

دنیا بزرگ بود به پهنای دیده هات

دنیای ما خلاصه به دهلیز بعد تو

مسرور! با تو دفن نمودیم خویش را

از عشق و زندگی همه پرهیز بعد تو

دیگر توان گریه برایم نمانده ست

حتی قلم شکسته روی میز بعد تو

شاعر: مختار وفایی/1390/7/30 مزارشریف